Fizjoterapia
Fizjoterapia
Fizjoterapia jako dziedzina z obszaru nauk medycznych ma na celu rozwijanie, utrzymanie i przywracanie możliwie największych zdolności ruchowych i funkcjonalnych organizmu. W fizjoterapii wykorzystuje się środki pochodzenia naturalnego takie jak: ruch, bodźce termiczne, kinetyczne, mechaniczne, świetlne i chemiczne. Najczęściej stosowaną częścią fizjoterapii jest kinezyterapia czyli usprawnianie ruchowe. Kinezyterapia oferuje wiele metod i form oddziaływań uwzględniających indywidualny stan oraz potrzeby pacjenta lub grupy pacjentów. Znajdują one zastosowanie w usprawnianiu osób w każdej grupie wiekowej, których sprawność obniżona jest z powodu dolegliwości ze strony układów: mięśniowego, kostnego, nerwowego, naczyniowo – krążeniowego oraz oddechowego.
W wieku dziecięcym usprawnianie ruchowe stosowane jest najczęściej z powodu:
- wzmożonego lub obniżonego napięcia mięśniowego,
- asymetrii ułożeniowej w wieku niemowlęcym,
- opóźnienia rozwoju psychoruchowego,
- wad postawy w obrębie kończyn dolnych i tułowia,
- urazów kości, mięśni i stawów,
- urazów ośrodkowego układu nerwowego.
Zajęcia z fizjoterapii
Pierwszy rok życia dziecka to czas okres w którym dochodzi chyba do najbardziej spektakularnych zmian w nabywaniu przez małego człowieka sprawności. Bo oto od zupełnie niesamodzielnego, tak naprawdę nie kontrolującego w pełni ruchów swojego ciała niemowlaka, dziecko ewoluuje do samodzielnego przemieszczania się na własnych nogach w pozycji stojącej.
W tym okresie u dziecka rozwija się coraz większa potrzeba ruchu i zaczyna ono eksplorować otoczenie. Rozwija się także silna więź łącząca dziecko z rodzicem. To mama jest mu najbliższą, zapewniającą wszystkie potrzeby osobą. Dlatego warto pomyśleć również o sferze ruchu, o wspieraniu harmonijnego rozwoju psychofizycznego i emocjonalnego. Mama, spędzając aktywnie czas z dzieckiem, może poprawić swoją kondycję poprzez ćwiczenia fizyczne wykonywane w formie zabawy, jednocześnie stymulując rozwój ruchowy swojej pociechy.
Integracja sensoryczna
Problemy z przetwarzaniem sensorycznym Niektóre dzieci mają problemy z przetwarzaniem informacji, które przyjmują ich zmysły - zmysł słuchu, dotyku, smaku, wzroku i węchu. Poza tymi dobrze wszystkim znanymi zmysłami istnieją również dwa inne, które mogą być przyczyną zaburzeń z zakresu integracji sensorycznej - propriocepcja lub poczucie świadomości ciała i zmysł przedsionkowy, który obejmuje ruch, równowagę i koordynację
Dzieci z problemami przetwarzania sensorycznego odczuwają bodźcie albo zbyt mocno, albo zbyt słabo. I w zależności od tego przejawiają potrzebę ograniczenia do minimum stymulacji poprzez te zmysły, albo je zintensyfikować, co może prowadzić do kłopotów w szkole lub już na wczesnym etapie w przedszkolu - popychanie dzieci, turlanie się, mocne ściskanie itp. Mogą również mieć trudności z integracją informacji zmysłowych - na przykład rzeczy, które widzą i słyszą jednocześnie, jak osoba mówiąca - mogą wydawać się dla nich niezsynchronizowane.
Niewątpliwie problemy te są trudne dla dzieci i przeszkadzają im w skutecznym funkcjonowaniu, uczeniu się i nawiązywaniu przyjaźni.
Aby móc skutecznie pomóc dzieciom z zaburzeniami integracji sensorycznej niezbędna jest diagnoza. Specjalista obserwuje dziecko w trakcie zabawy, wykonuje testy i robi wywiad z rodzicami lub opiekunami. Zajęcia z SI dają efekty nawet już po kilkunastu sesjach, jednak trzeba pamiętać, że jest to proces długotrwały, a najskuteczniejszy wtedy, gdy zajęcia odbywają się regularnie.
Terapia ręki
Mała i duża motoryka - to hasła o których słyszymy, od kiedy nasze dzieci osiągnęły wiek kilku miesięcy. Jak ważna jest prawidłowa motoryka najłatwiej uświadomić sobie poprzez przykłady.
Mała motoryka odpowiada za nasze zdolności chwytania, trzymania przedmiotów, manipulowania nimi, później pisania, rysowania czy cięcia. To dzięki małej motoryce nasze dzieci nabierają umiejętności budowania - klocków, torów, łączenia elementów konstrukcyjnych czy nawet układania puzzli, a w późniejszych latach prawidłowa mała motoryka odpowiada za zdolność korzystania z myszki komputerowej i pisania na klawiaturze. Mała motoryka obejmuje użycie mniejszego mięśnia rąk, przydaje się nawet przy codziennych tak błahych czynnościach jak higiena osobista (mycie zębów, włosów, toaleta), ubieranie się (wiązanie sznurówek, zapinanie guzików, suwaków etc), jedzenie (używanie widelca i noża, otwieranie pudełka na lunch czy odkręcania tubki z ulubionym deserkiem czy napojem).
Bez możliwości wykonywania codziennych zadań może ucierpieć poczucie własnej wartości dziecka, pogorszona jest jego wydajność w szkole, a możliwości brania udziału w grach są bardzo ograniczone. Jeśli mała motoryka cierpi, dzieci nie są również w stanie rozwinąć odpowiedniej niezależności w umiejętnościach "życiowych" (takich jak opisane wyżej ubieranie się czy spożywanie posiłków), co z kolei ma konsekwencje społeczne nie tylko w rodzinie, ale także w relacjach rówieśniczych.
Jak rozpoznać, czy dziecko ma trudności w obszarze umiejętności motorycznych? Jeśli Twoje dziecko:
- unika lub wykazuje brak zainteresowania czynnościami, które wymagają użycia palców
- preferuje aktywności fizyczne (ponownie w celu uniknięcia zadań z obszaru małej motoryki)
- wykazuje nadmierne zainteresowanie "pasywnymi" działaniami, takimi jak oglądanie telewizji, które nie wymagają umiejętności związanych z małą motoryką)
- nie interesuje się rysowaniem/pisaniem czy wycinaniem
- lub rysowanie, pisanie zajmuje mu znacznie więcej czasu niż powinno, a więc działania te są spowolnione
- bywa „leniwe” w grze, prosząc innych, aby wykonali czynność za niego np. „przesuń ten pionek”, "narysuj kota dla mnie"
- poddaje się w obliczu wyzwania (np. od razy prosi rodziców o rozwiązanie problemu bez próby samodzielnego wykonania zadania)
- czeka, aż rodzic je ubierze lub wyczyści zęby, zamiast próbować samemu
- ma problemy przy zadaniach manualnych
- ma zaburzenia kontroli wzrokowo-ruchowej
- ma problemy w codziennych czynnościach jak np. picie z kubka czy samodzielne jedzenie czy ubieranie się
Nasza wyspecjalizowana kadra pomoże Twojemu dziecku odzyskać poczucie własnej wartości poprzez wypracowanie umiejętności małej motoryki przy fantastycznej zabawie. Bo ćwiczenia mogą i muszą być świetną zabawą.
Gimnastyka korekcyjna
Wady postawy wieku dziecięcego mogą skutkować poważnymi konsekwencjami w życiu dorosłym. Lepiej więc zapobiegać niż leczyć.
Przygotowaliśmy zajęcia z gimnastyki korekcyjnej, które pomogą w kształtowaniu zdolności motorycznych oraz umiejętności ruchowych Twojego dziecka. Prawidłowy rozwój psychoruchowy jest w naszej poradni niezwykle istotny. Postawiliśmy więc na najlepszych specjalistów zarówno psychologów jak i fizjoterapeutów, by każde dziecko uczęszczające na zajęcia w naszej poradni wyrosło na prawdziwego superbohatera, który drzemie w każdym z nas.
Oddając swoje dziecko na zajęcia z gimnastyki korekcyjnej w Przystani możecie mieć pewność, że zadbamy o jego prawidłowy rozwój ruchowy. Zadbamy o zdrowe stopy - jak wykazują badania wady stóp są bardzo częstym problemem u dzieci, prowadzą do dużych problemów w przyszłości - w tym ze stawami kolanowymi, biodrowymi i kręgosłupem. Zadbamy o zdrowy kręgosłup - coraz więcej dzieci w wieku szkolnym ma skrzywienie kręgosłupa, ale dzięki temu, że kręgosłup kształtuje się od urodzenia aż do 18 roku życia, łatwo daje się go korygować.
Głównymi celami podczas zajęć gimnastyki korekcyjnej są:
- wzmacniane siły i wytrzymałości mięśni odpowiedzialnych za utrzymanie prawidłowej postawy ciała,
- rozciągnięcie struktur przykurczonych, poprawa ich elastyczności,
- uzyskanie prawidłowego zakresu ruchu w stawach,
- nabycie wiedzy i wypracowanie nawyku utrzymywania prawidłowej postawy,
- poprawa sprawności ogólnej,
- wspieranie harmonijnego rozwoju.
Igłoterapia
Popularną metodą fizjoterapeutyczną, stała się w ostatnim czasie metoda suchego igłowania (z ang. dry needling), nazywana też medyczną akupunkturą. Zabiegi suchego igłowania wykonywane są przy użyciu cienkich igieł, takich samych jakich używa się w akupunkturze. Gwarantuje to możliwość precyzyjnego wykonania zabiegu, jak i minimalne naruszenie integralności opracowywanych tkanek. Metoda ta polega na nakłuwaniu punktów spustowych (trigger points), które powstają w obrębie pasm mięśniowo – powięziowych. Właściwością takich punktów jest wysoka wrażliwość i występowanie bólu miejscowego lub rzutowanego. Efektem opracowania punktów spustowych jest miejscowe wytworzenie warunków, do regeneracji struktur mięśniowo – powięziowych co z kolei wpływa na unormowanie napięcia opracowanych mięśni i zmniejszenia dolegliwości bólowych, często rzutujących też na odległe obszary ciała.
Wskazania do zabiegu suchego igłowania:
- dolegliwości bólowe mięśni,
- czynnościowe skrócenie mięśni,
- asymetrie w napięciu mięśni, które nie wynikają z zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego,
- blizny,
- dolegliwości w obrębie ścięgien.
Wskazania obejmują dolegliwości związane ze zmianami wywołanymi przeciążeniami lub urazami układu ruchu oraz powłoki wspólnej. Zabiegi często przynoszą ulgę pacjentom w problemach takich jak: łokieć tenisisty, łokieć golfisty, bolesny bark, ostre a także przewlekłe przeciążenia mięśni, zespół pasma biodrowo – piszczelowego.
Przeciwwskazania do zabiegu:
- chorobowe zmiany skórne w miejscu wykonania zabiegu,
- miejscowe przerwania ciągłości skóry, rany, otarcia, oparzenia,
- obrzęk okolicy zabiegowej,
- stan zapalny,
- choroby zakaźne,
- nowotwory.